Hoogtepunten Details

Het landschap tussen Öhringen en Pfedelbach werd ooit bepaald door pershuizen. Het waren er acht, met namen als Pfaffenkelter, Meisenkelter of Wacholderkelter. De meeste ervan zijn verdwenen, maar een wandelroute langs de plaatsen waar ze stonden en overgebleven stenen herinneren er nog aan.

Ze staan symbool voor een wijnbouwcultuur van wel 2000 jaar oud, want hoogstwaarschijnlijk brachten de Romeinen de wijnbouw naar deze streek. Het wijndorp Pfeldelbach ontstond vermoedelijk in de 11e eeuw en werd voor het eerst in een oorkonde vermeld in 1037. De Romeinen waren hier met zekerheid al in 150 na Christus, want door Pfedelbach verloopt de Limes die sinds 2005 op de werelderfgoedlijst van de Unesco staat.

De wijnbouw moet van groot belang geweest zijn, want in 1604 ontstaat de Langer Bau, een langgerekt vakwerkhuis met een 70 meter lange en 12 meter brede herenkelder – groot genoeg voor de opslag van honderdduizenden liters wijn. Vandaag de dag documenteert het wijnmuseum van Pfeldelbach hier de wijnbouwgeschiedenis van de streek. Pronkstuk is het op twee na grootste wijnvat van Duitsland, het in 1752 in opdracht van vorst Joseph zu Hohenlohe-Waltenburg-Pfedelbach gebouwde Fürstenfass met zijn enorme inhoud van 64.664 liter. Het werd voor het laatst gevuld in 1828 met de tiendwijn voor de vorst, die deze aan zijn troepen gaf.

In de historische kelder met het Fürstenfass werd in 1950 door 14 wijnboeren de Weinkellerei Hohenlohe opgericht. Tegenwoordig leveren 450 wijnboeren uit 16 wijndorpen hun druiven voor de Fürstenfass-wijnen. Het bedrijf zelf heeft zijn zetel in Bretzfeld-Adolzfurt.

De tocht langs de pershuizen houdt bij het wijnbouwmuseum nog lang niet op. In Heuholz, een wijk van Pfedelbach, staat een van de oudste nog bewaard gebleven vorstelijke pershuizen van Noord Württemberg. Deze Fürst-Hohenlohische Herrschaftskelter werd in 1740 gebouwd als gemeenschappelijk pershuis voor de vorstenhuizen Hohenlohe-Waldenburg en Hohenlohe-Öhringen. De ongestutte dakconstructie boven een vloeroppervlak van 15 bij 18 meter was een meesterwerk van timmermanskunst. Het in 1990 ingrijpend gerenoveerde gebouw is tegenwoordig in privébezit.